شنبه 89 فروردین 14 , ساعت 3:53 عصر
مدتی ست
دل کلمه ها گرفته است...
انگار نمی خواهند ادا شوند...
و سکوت از کلمه ها
لبریز شده...
واژه ها
واژه ها که بی زمانند
وکودک کلام مرا به بازی می گیرند
وبا خطوط پیچ در پیچ ذهنم
می رقصند...
رقص کلمه های خط خطی
درکوچه های ذهن
پیچیده است...
ودر این پیچیدگی ها
پای کلامم به یک نقطه گیر کرد
وزمین خورد
وزمین افکارم خونی شد
وتا سر خط رسید...
دیروزهم
هوای ذهنم خط خطی بود
کودک کلام من
بیمار است...
ودر تب گفتنها می سوزد
وهذیان می گوید...
دلش هوای تازه میخواهد
تا شاید
جمله ای
ادا شود...
کلمه ها بیمارند...
بازی نمی کنند
ودیگر صدای شیطنتهایشان
در کوچه های ذهن نمی پیچد...
کلمه ها هنک کرده اند...
وقتی به جمله وصل می شوند
قفل میکنند
شاید
من ویروس کلمه گرفته ام...
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |